Romski
„Progon protiv Roma u Italiji dostigao je nivo bez presedana. Nije teško reći da se naša braća i sestre koji žive u prelijepoj Italiji suočavaju sa sličnim periodom nasilja i sramote za ono što su naši preci pretrpjeli u 1930-im godinama u Njemačkoj“, navodi u saopštenju za medije Juan de Dios Ramírez-Heredia, novinar, pravnik i potpredsjednik Union Romani iz Barcelone.
Kako kaže, romski holokaust nije bio posljedica jedne pijane, rasističke večeri 1940. godine u kojoj je manijak naredio istrebljenje svih evropskih Cigana, već sistemski proces.
“Ove stvari, hranjene lažnim informacijama o opasnosti od određenih manjina, vremenom kucaju u široj javnosti. Romi su već bili zabranjeni na javnim mestima kao što su parkovi, sajmovi i javni toaleti tokom 1920-ih. Onda 1934. godine, nakon što je Hitler došao na vlast, počele su kampanje za sterilizaciju u kojima su ljudi kastrirani. I ako to nije bilo dovoljno da se eliminiše opstanak naroda, 1935. godine doneseni su zakoni o zaštiti nemačke krvi i nemačke časti, poznatiji kao Nirnberški zakoni. Na kraju, kada nas mržnja ili neznanje sprječavaju da vidimo ljudsko biće kako zaslužuje isto dostojanstvo koje bi trebalo da bude jednako za sve ljude, onda se mogu počiniti najveće zločine koje se mogu zamisliti”, kaže Ramirez-Heredia.
U noći 9. novembra 1938. u Austriji i Njemačkoj desila se „Kristalna noć“ (Night of Broken Glass). U to vrijeme, Sturmabteilung (SA), paravojna jedinica koja je djelovala po nalogu nacističke partije, krenula je u spaljivanje i uništavanje imovine u vlasništvu Jevreja, kao i za izvršavanje najbrutalnijih linčovanja. Sve se to dogodilo pred očima njemačke vlade koja je posmatrala to bez intervencije. Ista stvar se dogodila i Romima tog vremena. Te iste 1938. godine uspostavljena je ‘Ciganska sedmica čišćenja’, koja je kulminirala 1940. godine sa jednim od prvih znakova terora koji je otvorio vrata za genocid. U koncentracionom logoru Buchenwald pogubljeno je 250 romske djece kako bi se ispitala efikasnost Zyklon-B, kemikalije koja bi se kasnije koristila u plinskim komorama Auschwitz-Birkenau. 1945. godine, za vrijeme nacističkog režima, tri četvrtine romske populacije koja je boravila u Njemačkoj je pogubljena.
Romski aktivista Juan de Dios Ramírez-Heredia situaciju u Njemačkoj pred Drugi svjetski rat dovodi sa političkom situacijom u današnjoj Italiji.
“Da citiram Don Kihota, poređenja su odvratna. Međutim, u ovom slučaju, nažalost, vidimo previše paralela između događaja nacističke Nemačke tokom Drugog svetskog rata i onoga što se danas dešava u Italiji i drugim djelovima Evrope. Izađi i pogledaj ako ne misliš da je to istina. Ne možemo ne priznati najnovije događaje u kojima je 450 ljudi prisilno iseljeno iz logora u naselju Giugliano u Napulju. Sada ima 73 porodice koje žive na ulici. Saradnik Unión Romaní, Carlotta, napisao mi je iz Rima objašnjavajući da te porodice nemaju gdje živjeti niti tražiti utočište jer su vlasti zaplijenile automobile i kombije gdje su pronašli sklonište za hitne slučajeve. Stepen uznemirenosti i progona je toliko ozbiljan da su vlasti čak objavile upozorenje u lokalnom gradu Giugliano, koje je savetovalo stanovnike da ostanu na oprezu, jer velika grupa Cigana luta selom, ne znajući gde da se nastane”, objašnjava Ramírez-Heredia.
Katalonski i romski NVO aktivista, koji decenijama se bori za pravno rješavanja romskih pitanja, podsjeća na činjenicu da je prije više od 30 godina ogroman broj Roma iz Jugoslavije se doselio u Italiju, Svi su došli tražeći bolji hljeb, ali je način njegovog sticanja i pravni osnov različit. Dio je dobio državljanstvo, dio radne dozvole, dio se posvetio kriminalu, a dio čak od sredine 80-tih boravi ilegalno. Film Emira Kusturice “Dom za vješanje”, na umjetnički način, pomalo karikirano, oslikava to vrijeme. A za vrijeme zadnjeg rata u BiH, takođe značajan broj Roma je izbjegao i došao do Italije.
“U posebno teškoj situaciji su romske porodice bosanskog porijekla koje su se naselile u Italiji prije više od 30 godina. Udruženje ’21 de julio ‘(21. juli) je izvestilo da ove porodice spavaju na ulici i da im nedostaje struja, voda za piće, pa čak i toaleti. Ima mnogo djece do šeste godine koja imaju potrebu za mlijekom, a humanitarne organizacije su samo uspjele prikupiti ukupno 50 pelena za bebe. Potvrđeno je da u populaciji ima desetak trudnica, kao i brojne starije žene. Svima je očigledno nedostajalo najosnovnije pomoći, uključujući Ginevru, najmlađu djevojčicu koja je imala samo 8 dana”, navodi Ramírez-Heredia.
Takođe, naglašava da je dobio informacije od brojnih Roma da traju deložacije tako da su bez obzira na svoj dugogodišnji život u Italiji, istjerani iz svojih skromnih koliba i prisiljeni otići na druge lokacije. “U najmanju ruku, trebalo im je ponuditi potrebne informacije o tome kuda da se presele, ali to nije bio slučaj. Policija se pojavila u Giuglianu i rekla porodicama Roma da moraju da napuste opštinu što je prije moguće, inače će se vratili sa buldožerima i silom ih premestiti. Bespomoćni stanovnici logora su pitali, ‘A gde da idemo, gospodine?’ Na što su im policijaci rekli da ih ne interesuje, ali da moraju van granica opštine”, rekao je Ramirez-Heredia.
Na blogu Daniela Barbieria, italijanskog semiologa, navedena su svjedočanstva o pravnoj nepravdi koja je počinjena nad tim ljudima. Barbiera to naziva zločinima. Antonio María Mira, humanitarka, je ostavila ovakvo svjedočenje: “Čim smo došli da obiđemo protjerane, pitano je da li imamo za mališane mlijeko. Takođe, oni su nam objašnjavali: „Mi smo građani Italije, imamo pasoše“, rekli su dok su pokazivali svoje dokumente. “Rođen sam ovde, odrastao sam ovde i imam 20 godina”. Drugi stanovnik je rekao: “Došao sam u Italiju nakon bosanskog rata i stigao sam ovdje prije više od 30 godina. Svi mladi ljudi rođeni su ovde i zato su italijanski građani, ali italijanski građani bez stvarnih prava“.
Okrug Campania dodijelio je 915.418,29 € gradonačelniku Antonio Pozziellu kako bi se zadovoljile najhitnije potrebe ljudi u Giuglianu. Ramirez-Heredia kaže da je poznato samo za šta je izdvojeno 200.000 evra, a što se tiče preostalih 715,418 €, nikada nije bilo precizirano gdje je taj novac dodijeljen. “Ovo je osporeno od strane ‘Associazione Nazione Rom’ (Talijanske nacionalne romske asocijacije) koji su skrenuli pažnju na nepravilnosti u trošenju novca od strane vlasti u Napulju i relevantnih institucija širom Italije”, rekao je Ramirez-Heredia.
Dok se ne konstituše novi Evropski parlament, Unión Romaní je svoje napore usmjerio ka Evropskoj komisiji u Briselu sa namjerom da se odmah interveniše i stane na kraj bespomoćnoj situaciji koju trpe Romi u Italiji. Ipak, kako ističe Ramirez-Heredia, najgore od svega je što su od 450 iseljenih ljudi u logoru Giugliano, 105 djeca koja su pohađala školu i dobijala su zakonom obavezno obrazovanje u zemlji. Ovim progonom iseljeni su iz škole i prekinuto im je osnovno obrazovanje, što je, kako kaže, zločin protiv čovječnosti.
Situacija u Napulju je samo jedan od niza krupnih incidentnih događaja širom Italije koja se dešava zadnjih godina od kada je u političkom diskursu prevladala nacionalistička politika usmjerena protiv imigranata, posebice muslimana, i Roma. Glavni zagovornik ove politike je ministar unutrašnjih poslova Italije Mateo Salvini, čija partija Sjeverna liga je koalicioni partner u italijanskoj vladi. Ova partija je ostvarila dobre rezultate za Evropski parliament pa anlitičari smatraju da bi to ovu stranku moglo nagnati da traži prijevremene izbore u Italiji u cilju da još u većem obimu preuzme vlast.
